Door wie laat je je weer voor het karretje spannen? 

Een uitspraak van een voormalig collega. Ik denk hier nu regelmatig aan terug omdat ik dit fenomeen zowel in mijn privéleven als in mijn praktijk voorbij zie komen.

Door wie laat je je voor het karretje spannen? Hoe komt het toch dat jij weer degene bent die aan het werk is? Het heeft alles te maken met een afhankelijkheidsrelatie, waarvan de meeste mensen niet door hebben dat dit zo is. Ze gaan hier onbewust in mee. Het kan tot een explosieve uiting komen als ze zo gefrustreerd zijn en de bom barst. Dan denken ze vaak dat het aan hen zelf ligt. Je kunt dan het verwijt krijgen dat jij je abnormaal gedraagt. Dat jij de persoon bent die zich aanstelt. Dit is vaak niet het geval, het is een opeenstapeling van teleurstellingen die op een gegeven moment zoveel pijn doen dat je breekt.

Ook kan het zijn dat je in plaats van een dergelijke explosieve uiting juist meer in jezelf gekeerd raakt en blijft hangen in apathisch gedrag. Dan kan de ander juist nog meer macht over je krijgen.

Een afhankelijksrelatie maakt dat er (onbewust) veel aandacht naar de ander gaat en dat je niet voldoende aan jezelf toe komt.

Je zegt “nee” tegen je vrienden en misschien ook tegen je idealen. Daar waar jij voor staat. De mooie opleiding/cursus die je zou gaan volgen, de vakantie met een vriend of vriendin waar je al zo lang naar uitkijkt. Dit alles zorgt voor uitstel van hetgeen je had voorgenomen toen je nog vrij was ….

Wil je hierover praten? Voel je vrij met mij contact op te nemen.

Want ook jij wil je toch oneindig kunnen bewegen zonder weerstand?

heb je een vraag?