Hoe vaak ik dat vroeger niet hoorde toen ik terugkwam van vakantie.
En ja, dat deed wel pijn.
Als kind dacht ik dat ik anders was dan andere kinderen. Niet alleen vanwege het ‘ niet bruin worden’ maar ook omdat ik rood haar had.
Ik voelde me daardoor het buitenbeentje en werd vaak gepest.
Ik deed m’n best om bruin te worden want ik wilde er bij horen. Kocht een gezichtsbruiner en van dat zelfbruinspul wat m’n gezicht een onnatuurlijke look gaf, mijn huid was bijna net zo rood als mijn haar …
Ik dacht echt dat het me zou helpen deze acties te verrichten en als er nu naar terug kijk denk ik “meid toch, waar was je mee bezig?”
Tot overmaat van ramp kreeg ik ook last van acné toen ik de puberteit inrolde,
- ik moest een bril op want ik zag slechts de helft van de klas omdat er net iemand voor mijn slechte oog zat
- en was ik twee koppen groter dan de jongens uit mijn klas.
Uit onmacht vocht ik wel eens met jongens als ze me weer eens uitjouwden met “hey rode, wanneer spring je op groen?”
Ik moest aan dit alles terugdenken toen we vorige week terugkwamen van vakantie en (een volwassen) iemand tegen me zei: “lekker gehad? Je bent niet zo bruin geworden?!”
Ik antwoordde dat ik dit herken en dat mijn man en ik samen een soort ‘ duo penotti’ zijn. Hij wordt al bruin onder een parasol
Een brede glimlach verscheen op mijn gezicht.
- ik ben gezond en heb een gezonde huid (want ben écht wel gaan opletten in de zon)
- draag een prachtige bril
- heb veel zonnehoeden
- ik help mensen bij het melkschap in de supermarkt als ze er niet bij kunnen
- ik kan over veel hoofden bij een popconcert of festival heenkijken
- ik hou energie over, want hoef me niet (meer) aan te passen
Wil jij ook vrij leven en je niet meer aanpassen aan een systeem wat niet het jouwe is?
Ik zie ernaar uit kennis met je te maken en kan je helpen om jezelf op nummer 1 te zetten